Objawy depresji - cz.7 Lęk w depresji

Lęk jest w depresji objawem stałym, utrzymującym się nieustannie. Wykazuje falujący przebieg. Może osiągać różne nasilenie (od lęku niewielkiego stopnia do ataków paniki włącznie). Chorzy często „lokalizują” go między innymi w okolicy serca czy

w brzuchu. Nie znaleziono jednoznacznej przyczyny jego występowania. Towarzyszy chorym przez cały czas trwania choroby.

Do objawów mniej charakterystycznych obserwowanych w przebiegu depresji należą także:

• dysforia (zjawisko dosyć powszechne, objawiające się zniecierpliwieniem, rozdrażnieniem, gniewem; często bywa źródłem autoagresji i prób samobójczych);

• tzw. „sądy depresyjne” – należą do zaburzeń myślenia; przejawiają się negatywnymi opiniami o sobie, własnej przyszłości, zdrowiu i postępowaniu; chorzy pesymistycznie oceniają zarówno swoją sytuację obecną, jak i perspektywy życiowe;

• myśli lub czynności natrętne (uporczywe myśli pojawiające się wbrew woli chorego, jak również pojawiający się przymus wykonania i powtarzania jakiejś czynności) – obserwowane rzadziej od pozostałych objawów; zwykle o treściach nasilających poczucie bezwartościowości chorego;

• zaburzenia funkcjonowania w grupie społecznej (rodzinie, miejscu pracy) – zwykle spowodowane spadkiem zainteresowania otaczającym światem; mogą prowadzić do całkowitego zerwania kontaktu z otoczeniem;

• uczucie ciągłego zmęczenia.

Przebieg depresji u poszczególnych chorych jest różny. Nasilenie objawów bywa też różne w każdym nawrocie depresji

u jednego pacjenta. Wiek odgrywa tu rolę, mianowicie u osób młodych depresja częściej przebiega łagodnie, natomiast

w wieku późniejszym choroba przybiera na sile. Epizod depresyjny może trwać różnie długo – od kilku dni do kilku tygodni, miesięcy, a nawet lat.

Autorzy: psycholog Izabela Gieryszewska, lekarz Marek Kozłowski, psycholog Arleta Balcerek